Een mooi mens is niet meer…
25 mei 1945 – 27 maart 2021
Op zaterdag ochtend 27 maart jl. is Rijkjan, in bijzijn van zijn partner Arnold Boekhoff en broer Jeroen, op 75-jarige leeftijd overleden in het ziekenhuis in Amsterdam. Rijkjan was al langere tijd ziek, maar liet dit niet merken aan de buitenwacht.

Rijkjan was een activist van het eerste uur en sinds zijn 21ste al lid van COC. Hij had eerder lid willen worden maar artikel 248-bis in het wetboek van strafrecht belette hem om voor zijn 21ste lid van COC te zijn. We kunnen het ons nu niet meer voorstellen, maar tot 1971 verbood dit artikel seksuele relaties tussen 21-minners en 21-plussers. Althans, homoseksuele relaties, dit gold niet voor heteroseksuele relaties. Dit onrecht gaf aanleiding tot de eerste homodemonstratie in 1969 van Nederland, waar Rijkjan bij betrokken was.

Als jonge jongen weet Rijkjan zich niet zo goed raad met zichzelf en hoe hij zich moet verhouden tot de rest van de wereld. Dat verandert allemaal wanneer hij in Amsterdam gaat studeren en zich in het studentenleven begeeft. Hij wordt de drijvende kracht achter de oprichting van de Amsterdamse Studenten Werkgroep Homoseksualiteit (ASWH). In 1966 organiseerde Rijkjan met deze studentenwerkgroep integratiefeesten, waarbij de meeste bezoekers homo waren, maar ook veel hetero bezoekers vonden deze feesten de gezelligste feesten van de stad.

Tijdens de vele activiteiten die hij organiseerde, ontdekte hij ook zijn leiderschapskwaliteiten en de behoefte om een mentor te zijn voor mensen. Dit heeft in zijn werk als klinisch psycholoog en vrijwilligerswerk altijd de boventoon gevoerd.

Zo’n 20 jaar geleden meldt Rijkjan zich opnieuw aan bij COC Amsterdam als vrijwilliger. Hij wordt toezichthouder op de kledingvoorschriften bij de leerfeesten. Zonder de juiste kleding kwam je COC niet binnen met Rijkjan aan de deur. Op een leerfeest ontmoet hij Arnold en samen richten ze in 2006 Café Oké op, de ontmoetingsgroep voor LHBTI personen met een licht verstandelijke beperking. In 2010 organiseerden Rijkjan en Arnold de 1e boot voor mensen met een beperking tijdens Pride Amsterdam. Een mijlpaal en startpunt van Zonder Stempel, COC’s label voor LHBTI-ers met een verstandelijke beperking.

Rijkjan was een betrokken vrijwilliger, mede dankzij hem is Zonder Stempel in de afgelopen 10 jaar op de kaart gezet. Hij werd webmaster van zonderstempel.nl, verzorgde nieuwsbrieven en de Facebookpagina, werd ambassadeur en bezocht alle Zonder Stempel ontmoetingsgroepen in het hele land met regelmaat.

Ook voor LHBTI senioren zette Rijkjan zich in. Hiervoor werd hij in 2015 uitgeroepen tot Mr Senior Pride. Ook wij, bij de Roze Poort zullen Rijkjan enorm missen en wensen Arnold veel sterkte met zijn verlies.

“Ach kind, wat ben ik blij je te zien” zullen wij niet meer horen uit de mond van Hennie van Lent. Deze 85-jarige dame, die 3 jaar geleden uit de kast kwam, is op maandag 11 september onverwacht overleden.

Ondanks haar handicap, zij lag bijna 60 jaar in een elektrisch rolbed, was zij altijd heel opgewekt. De handicap, een auto ongeluk op 25-jarige leeftijd, heeft haar tijden in die spreekwoordelijke kast gehouden, tot… een optreden van Victoria False en haar dochters. Wij waren aanwezig als vrijwilligers, een oude homo en twee transgenders. De Roze Poort was toen nog in het reageerbuis stadium. Door het contact met de transgenders kwam zij de volgende dag uit de kast als lesbisch.

Lieve Hennie, bedankt voor je altijd opbeurende woorden, je humor, je jezelf zijn (ook al was dat pas op latere leeftijd). Wij zullen je missen!

Vorige week vrijdag bereikte ons het bericht dat na een kort ziekbed Dick Tognetti was overleden.

Zoals hij zelf aangaf op zijn overlijdenskaart, heeft hij na een kleurrijk 86-jarig leven, het spel opgegeven.

Dick was één van de eerste Roze Koffie bezoekers van Het Schouw. Ondanks zijn slechte gehoor kon hij je heel goed verstaan en ad rem antwoorden. Ook het pianospel boeide hem zeer, evenals de vele schilderijen die hij maakte, ach ‘die dingetjes…’

Onze gedachten gaan uit naar Adrie, zijn trouwe maat, die regelmatig naar Amsterdam kwam om bij Dick op bezoek te gaan. Zijn trouw uitte zich helemaal toen hij de laatste weken van Dick’s leven niet meer van zijn zij week, en zichzelf volledig wegcijferde.